Istnieje kilka różnych kar w piłce ręcznej. Pierwszą z nich jest celowy kontakt. Ma to miejsce, gdy zawodnik nie ma wystarczająco dużo czasu, aby zareagować na nadlatującą piłkę. Kolejną jest kontakt przypadkowy. Jednak przypadkowy kontakt piłki ręcznej nie jest uznawany za wykroczenie, jeśli piłka zostanie zaliczona. Oto kilka przykładów.
Brutalne zachowanie
Brutalne zachowanie definiowane jest jako każde działanie, w którym zawodnik używa nadmiernej siły wobec przeciwnika, kolegi z drużyny lub widza. Brutalne zachowanie może mieć miejsce na boisku lub poza nim. Może obejmować uderzenie przeciwnika ręką lub ramieniem lub użycie obraźliwego języka. Brutalne zachowanie może również obejmować rzucanie przedmiotami.
Brutalne zachowanie jest poważnym faulem i może prowadzić do wyrzucenia z boiska. Opinia sędziego jest ostatecznym arbitrem kary. Prawo zawiera również przepisy dotyczące przeszkadzania przeciwnikowi lub interwencji ciała pomiędzy nim a piłką.
Przeciwnik może zostać ukarany za piłkę ręczną, jeśli celowo przeszkadza w grze w piłkę. Jednakże, jeżeli przewinienie było przypadkowe, przeciwnikowi może zostać przyznany rzut wolny pośredni. Tworzy to dwupoziomowe prawo piłki ręcznej. Ten poziom prawa piłki ręcznej dotyczy obu stron. Jeżeli przeciwnik celowo dotyka ręki lub ramienia zawodnika, jest to wykroczenie.
Zawodnik, który popełni przewinienie podczas gry, otrzymuje ostrzeżenie. Gra może zostać zatrzymana, gdy zawodnik jest przesłuchiwany za swoje zachowanie. W takim przypadku może zostać przyznany restart, w zależności od przyczyny zatrzymania gry. Wrzutka jest kolejną opcją, gdy piłka przekroczy linię dotykową.
Karą dla zawodnika powodującego utrudnianie gry przeciwnikowi jest rzut karny. Sędzia może również ukarać zawodnika za próbę utrudnienia ruchu przeciwnika.
Gra pasywna
Kara za grę pasywną w piłce ręcznej odnosi się do sytuacji, gdy drużyna będąca w posiadaniu piłki gra bez ataku lub strzału na bramkę. Generalnie ma to miejsce, gdy zawodnik opóźnia wykonanie rzutu wolnego. Jeśli tak się stanie, drużyna otrzyma karę, taką jak rzut wolny lub rzut karny. Zasada ta została wprowadzona, aby przyspieszyć grę i zachęcić drużyny do stosowania innego stylu atakowania.
Kary za pasywną grę nie zawsze są jednoznaczne i mogą zostać przywołane w dowolnym momencie przez sędziego. Zazwyczaj dwuminutowe zawieszenie powoduje, że drużyna gra jednym zawodnikiem mniej niż jej przeciwnik. Jeśli więcej zawodników zostanie zawieszonych, drużyna zostanie zredukowana do pięciu zawodników.
Gra pasywna jest częstym naruszeniem przepisów w piłce ręcznej. Jest to niezgodne z przepisami dla obu stron, aby grać na zwłokę lub przeszkadzać innym zawodnikom. Pasywna gra jest również nielegalna, gdy drużyna gra na zwłokę lub przeszkadza przeciwnikowi swoim tułowiem. Istnieją również kary za przeciąganie i kontakt z piłką poniżej kolana.
Kary za grę pasywną w piłce ręcznej obejmują wykonanie przez zawodnika więcej niż trzech kroków bez akcji. W piłce ręcznej drybling jest jednym z najbardziej powszechnych sposobów poruszania się z piłką. Zawodnik może wykonać do trzech kroków bez żadnej akcji, ale może wykonać tylko trzy kroki po zatrzymaniu dryblingu. Jeżeli zawodnik kontynuuje drybling po trzecim kroku, otrzyma wykroczenie podwójnego dryblingu.
Rzuty bramkowe
Kary za rzuty bramkowe w piłce ręcznej są przyznawane, gdy zawodnik drużyny przeciwnej nie wykorzystał otwartej okazji do zdobycia bramki. Kary te mogą być surowe lub stosunkowo niewielkie i mogą skutkować czerwonymi kartkami lub ostrzeżeniami. Generalnie, przeciwnik musi pozostać co najmniej trzy metry od zawodnika, który ma wykonać rzut karny.
Rzut karny na bramkę ma miejsce, gdy drużyna nie oddaje strzału na bramkę po wykonaniu 6 podań. Drużyna posiadająca piłkę ma prawo wykonać sześć podań przed próbą strzału na bramkę. Drużyna może również otrzymać rzut wolny po próbie oddania strzału na bramkę. Jeżeli drużyna próbuje wykorzystać tę okazję, przyznawany jest rzut wolny, a zainicjowanie rzutu wolnego liczy się jako czwarte podanie.
Jeśli kolega z drużyny nie wykorzysta rzutu na bramkę, przyznawany jest rzut wolny na ofensywnym końcu boiska. Zawodnik musi być wówczas ostatnią osobą, która dotknie piłki. Zazwyczaj zawodnik otrzymuje trzy dwuminutowe zawieszenia, ale więcej niż trzy spowoduje niekorzystną sytuację liczebną dla jednej drużyny.
Kary rzutów bramkowych w piłce ręcznej Kary rzutów bramkowych w piłce ręcznej są najczęściej występującym rodzajem kar w piłce ręcznej. Rzut bramkowy ma miejsce, gdy bramkarz drużyny nie wykonał rzutu z własnego pola. Jest to zazwyczaj kara za rzut bramkowy lub faul. Od rzucającego wymaga się, aby miał jedną stopę na podłodze i albo podał, albo strzelił piłkę, aby zdobyć bramkę.
Rzuty karne na bramkę w piłce ręcznej są powszechne zarówno w piłce nożnej halowej, jak i ręcznej. W piłce ręcznej zawodnicy muszą zdobyć więcej bramek niż drużyna przeciwna, aby wygrać mecz. Aby zdobyć bramkę, zawodnicy muszą strzelać z zewnętrznej strony sześciometrowego pola bramkowego. Jeśli mecz kończy się remisem, zawodnicy muszą rozegrać dogrywkę lub dwie pięciominutowe tercje, aby wyłonić zwycięzcę.
Łapanie i drybling
W piłce ręcznej, zawodnik może posuwać piłkę do przodu poprzez jej podanie. Jednakże, nie może on wykonać więcej niż trzy kroki bez podjęcia akcji. Różni się to od dryblingu w koszykówce, gdzie zawodnik drybluje odbijając lub łapiąc piłkę. Nie wolno również wykonać więcej niż trzy kroki bez oddania strzału. Gracz nie może podać piłki, jeśli jest faulowany.
Kolejną zasadą w piłce ręcznej jest unikanie dryblingu lub łapania piłki ręką, co naraża zawodnika na ryzyko uderzenia piłką. Podobnie, zawodnik nie może dryblować lub łapać piłki dwa razy. Nie może jej również kopać ani manipulować nią. W piłce ręcznej zabronionych jest również kilka innych fauli, takich jak potykanie się, klinczowanie i popychanie.
Gra jest rozgrywana na boisku o wymiarach 40 na 20 metrów z bramkami na każdym końcu. Boisko ma półkolisty obszar wokół bramek. Zawodnicy są zobowiązani do przebywania poza linią sześciu metrów, z wyjątkiem bramkarza. Ponadto, jeśli gracz skacze do pola bramkowego, musi strzelić piłkę przed lądowaniem wewnątrz pola bramkowego. Jeśli zawodnik wykona trzy kroki bez dryblingu, uznaje się, że „spaceruje” i traci posiadanie piłki.
W piłkę ręczną można grać również w pomieszczeniach zamkniętych. Zazwyczaj rywalizują dwie drużyny, z których każda próbuje umieścić piłkę w bramce przeciwnika. Jednak zasady gry różnią się w zależności od poziomu rozgrywek. Jeśli grasz w lidze lub jesteś amatorem, istnieją zasady, o których powinieneś wiedzieć.
Strefy zastępstw
W piłce ręcznej strefy zastępstw to oznaczone obszary znajdujące się poza jedną długą krawędzią boiska. Obszary te są oznaczone ławkami, tak aby zawodnicy mogli czekać na swoją kolej do wejścia na boisko. Ponadto, obszary te są wykorzystywane do oczekiwania na zawodników rezerwowych oraz zawodników zawieszonych. Obszary te znajdują się zawsze na prawo od linii bramkowej drużyny. Linia pola bramkowego to sześć metrów od linii środkowej do linii bocznej drużyny.
Prawo dotyczące piłki ręcznej jest zdefiniowane przez Międzynarodową Federację Piłki Ręcznej (FIH). Kara piłki ręcznej to celowe zaprzeczenie zdobycia bramki przez przeciwnika. Zawodnik, który pozbawia przeciwnika oczywistej okazji do zdobycia bramki, zostaje upomniany. Następnie zawodnik zostaje odesłany. Jednakże, bramkarze są zwolnieni z tego przewinienia.
Kara jest podwajana, jeśli zmiana ma miejsce poza obszarem zmian. Nielegalna zmiana ma miejsce, gdy zawodnik wchodzi na boisko przed opuszczeniem go przez zawodnika wychodzącego. Kara trwa dwie minuty. Jeżeli drużyna ma więcej niż ośmiu zawodników na boisku, sędzia może przyznać karę drużynową. Kara ta unieważnia wszystkie bramki zdobyte przez dodatkowych zawodników.
Podobne tematy